برنامه نویس واقعی از پاسکال استفاده نمیکند!!!

این عنوان یک مقاله هستش که یکی از فولکولور علم کامپیوتر محسوب میشود. این مطلب در سال ۱۹۸۲ چاپ شد و نوشته از پست هستش.

در این مطلب، نویسنده به بیان تغییر مفاهیم برنامه نویسی اشاره میکند و اینکه در برنامه نویسی مدرن، برنامه نویسی بسیار ساده تر شده است. یه جورایی میشه گفت نویسنده یکم خودآزاری داشته :). البته مقاله قصدش اینکه واقعا زبان برنامه نویسی جدید رو زیر سوال ببره یا واقعا بگه که فرترن بهترین زبان برنامه نویسی هستش، نیست و بیشتر با تعنه حرفش رو میزنه.

یه جا در مورد سیستم عامل محبوب یک برنامه نویس واقعی صحبت میکنه، به نظر نویسنده بهترین سیستم عامل برای برنامه نویس os/379 هستش. حتی unix هم به نظرش خیلی خوب نیست و برنامه نویس از تمام جنبه سیستم باخبر نمیشه.

ساختار داده غیر از ارایه، یک تغییر مدیریتی بر روی ارایه هستش. مثلا رشته، یک ارایه از کاراکتر هستش. به نظر نویسنده نیازی به این ساختارهای جدید نیست.

اما جالب ترین جای مقاله به نظر من، مقایسه دانشگاه با کار واقعی هستش. نویسنده میگه بعد از دانشگاه فکر میکردم بهترین برنامه نویس دنیا هستم و یه برنامه خیلی پیچیده رو به ۵ زبان میتونستم بنویسم. ۱۰۰۰ خط کد رو بدون خطا مینوشتم. اولین کار واقعی که بهم دادن، فهم یه برنامه ۲۰۰،۰۰۰ خطی فرترن بود و بهینه سازی اون برای سرعت دو برابر.

نتیجه اخلاقی: ابروی برنامه نویسی رو حفظ کنید. برنامه نویسی یعنی خلق کردن، افریدن، چیزی خلق کنید که بهش افتخار کنید.

خوانده شود: نفخ نرم افزار

((شرمنده، چونکه با موبایل نوشته بودم یکم غلط املایی داشت))