اما تو یک زمینه کپی رایت رعایت شده، تو زمینه اندروید با مارکت هایی مثل بازار. این مساله واقعا خوب هستش. اما به مواردی توحه نشده هستش که بحران نرم افزار جدیدی بوجود میاره که شاید فقط ار ایرانی ها بر بیاد
استفاده کنندگان نرم افزار اندروید، اشخاص کاملا ناآشنا با نرم افزار هستن. نتیجه میشه پایین آمدن کیفیت نرم افزار.
حالا این مساله بر میگرده به سیاست مارکت های داخلی که فقط سود خودشون هستش.
اما از این مساله بدتر که واقعا باید فکری براش بشه، سایت های بررسی نرم افزار هستش، من همیشه برای یه بررسی ارزش قائل بودم، مخصوصا خارجی ها، اما شاید باورتون نشه، تو ایران بررسی فروشی هستش. سری به سایت appreview.ir بزنین و پیشنهاد الکی بدین، ببینین چه ایمیلی میفرسته.
فرض کنید سایتی مثل notebookcheck.net پول بگیره تا برای asus بررسی بنویسه !!!! در ایران این امکان وجود داره.
اما راه حل چیه؟
سپردن کاری به نهاد دولتی وضعیت رو بدتر میکنه، اما چرا ما سازمانی با عنوان دفاع از حقوق مصرف کنندگان در زمینه نرم افزار نداریم؟
قانون حق کپی رایت داریم، اما قانونی برای اینکه کسی بیاد و محصولی بدون قابلیت ذکر شده به مردم بده وجود نداره. پول میشه گرفت اما در مقابل محصول پاسخگویی وجود نداره. برای وبسایت ها هم همچنین.
ما فرهنگ استفاده از نرم افزار و موبایل رو نداریم. ما بدون طی کردن فاصله دهه 60 تا 90 صاحب کامپیوتر شدیم.
ما یه جزیره هستیم که یه هواپیما بعضی وقتا چیزایی میندازه برامون که کسی یادمون نداده چطور استفاده بکنیمش.
وبلاگ تو ایران شده دفترچه خاطرات. واقعا چند تا وبلاگ تخصصی داریم تو ایران؟
وبسایت های پر طرفدار ما بیشتر شبیه دارالترجمه هستن
و مشابه همین چیزا
